دنيا جي ڪنهن
به رشتي، ڪنهن به تعلق ۽ ڪنهن به محبت کي اها عظمت ۽ رفعت حاصل ناهي، جيڪا والدين
۽ اولاد جي رشتي کي حاصل آهي. هي اهو رشتو آهي جنهن ۾ غرض جو ڪو به گذر ناهي، جنهن
۾ صرف ڏيڻ ئي ڏيڻ آهي، گهرڻ ڪجهه به ناهي. ان عظيم رشتي ۽ خدمت جي جذبي کي سنڌ جي نامياري
شاعر پريم پنهنجي هنن ٻن سٽن ۾ جنهن خوبصورتيءَ سان بيان ڪيو آهي، اهو سمنڊ کي ڪوزي
۾ بند ڪرڻ جي برابر آهي۔
ڪري جو ابي
امان جي، خدمت،
حاصل حج اڪبر،
رب جي محبت۔
اچو ته هن شعر
جي روشنيءَ ۾ زندگيءَ جي هن اهم ترين پهلوءَ جو جائزو وٺون ۽ سمجهون ته ڪيئن والدين
جي خدمت انسان کي فرش تان کڻي عرش تائين پهچائي سگهي ٿي.
گهر ۾ موجود
حج اڪبر
شاعر پنهنجي
شعر ۾ والدين جي خدمت کي ”حج اڪبر“ سان تشبيهه ڏني آهي. حج اڪبر اهو حج آهي جنهن جو
ثواب عام حج کان ڪيترائي ڀيرا وڌيڪ هوندو آهي. سوچڻ جو مقام آهي ته هڪ انسان لکين رپيا
خرچ ڪري، گهر ٻار ڇڏي، تڪليفون سهي پرڏيھه وڃي ٿو ته جيئن هو رب کي راضي ڪري سگهي.
پر شاعر اسان کي اهو احساس ڏياريو آهي ته اهو رب ته تنهنجي گهر ۾، تنهنجي ابي ۽ امان
جي صورت ۾ موجود آهي.
جيڪڏهن ڪو شخص
صبح جو اٿي محبت ۽ شفقت واري نظر سان پنهنجي والدين ڏانهن ڏسي ٿو ته حديث نبوي ﷺ جي
مفھوم مطابق ان کي هڪ مقبول حج جو ثواب ملي ٿو. پوءِ ڀلا ان شخص جي خوشنصيبيءَ جو ڇا
چئجي جيڪو روزانو انهن جي خدمت ڪري، انهن جا پير ڌوئي، انهن جي ضرورتن جو خيال رکي
۽ انهن جي چهرن تي مرڪ آڻي۔ يقينن اهو شخص روزانو پنهنجي گهر ۾ حج اڪبر جو ثواب حاصل
ڪري رهيو آهي.
رب جي محبت
جو آسان رستو
شعر جي ٻي مصرع
آهي ”رب جي محبت“. اڄ جو انسان روحانيت جي ڳولا ۾ جهنگ، جبل ۽ ويرانن ۾ ڀٽڪي ٿو، وڏا
وڏا وظيفا پڙهي ٿو، پر هو اهو وساري ويهي ٿو ته رب جي رضا والدين جي رضا ۾ لڪيل آهي.
خدا جي محبت
حاصل ڪرڻ لاءِ آسمانن تي وڃڻ جي ضرورت ناهي، اها محبت ماءُ جي قدمن هيٺان ۽ پيءُ جي
دعا ۾ موجود آهي. جڏهن هڪ پوڙهو پيءُ پنهنجي ڏڪندڙ هٿن سان پنهنجي اولاد لاءِ دعا گهري
ٿو ته عرش جا دروازا کلي وڃن ٿا. جڏهن ماءُ پنهنجي پٽ يا ڌيءَ کي ڏسي مرڪي ٿي ته رحمت
جا ملائڪ ان گهر تي رحمت وسائيندا آهن. ان ڪري، جيڪڏهن ڪو رب کي ڳولڻ چاهي ٿو ته ان
کي گهرجي ته هو پنهنجي والدين جي خدمت ۾ جنبي وڃي.
اڄوڪو دؤر
۽ اسان جو رويو:
افسوس سان چوڻو
ٿو پوي ته اڄ جي مادي دؤر ۾ اسان وٽ ان ”حج اڪبر“ کي حاصل ڪرڻ جو وقت ناهي رهيو. اسان
سوشل ميڊيا تي هزارين دوستن کي راضي ڪرڻ ۾ رڌل آهيون، پر گهر ۾ ويٺل پوڙها والدين اسان
جي توجهه لاءِ سڪي رهيا آهن.
اولڊ ايج هائوسز
(Old Age Homes) جو وڌندڙ تعداد اسان جي معاشري جي منهن تي چماٽ آهي. جنهن ماءُ
پنهنجي سک ننڊ قربان ڪري اسان کي پاليو، جنهن پيءُ اسان جي خواهشن کي پورو ڪرڻ لاءِ
پنهنجي جواني ڳاري ڇڏي، اڄ اهي ساڳيا والدين اولاد جي لاءِ ”بار“ بڻجي ويا آهن. ياد
رکو! وقت هڪ جهڙو نه ٿو رهي. جيڪو اڄ اسان پوکينداسين، سڀاڻي اهو ئي لڻنداسين. جيڪڏهن
اڄ اسان پنهنجي اولاد جي سامهون پنهنجي والدين جي بي قدري ڪنداسين، ته سڀاڻي اسان جو
اولاد اسان سان ساڳيو ورتاءُ ڪندو.
خدمت جو اصل
مفهوم ڇا آهي؟!:
والدين جي خدمت
جو مطلب صرف انهن کي ماني کارائڻ يا دوائون وٺي ڏيڻ ناهي. خدمت جو اصل مفهوم آهي ادب
ڪرڻ ۽ وقت ڏيڻ۔
ادب: انهن سان
ڳالهائيندي پنهنجو آواز هيٺ رکڻ. انهن جي ڳالهه کي ڌيان سان ٻڌڻ، توڙي جو اها ڳالهه
توهان سئو ڀيرا اڳ ۾ ٻڌي چڪا هجو.
وقت: اڄ جي
والدين کي توهان جي پئسن کان وڌيڪ توهان جي وقت جي ضرورت آهي. انهن وٽ ويهو، انهن ٻانهن
ٻيلي ٿيو، انهن کان انهن جو حال احوال پڇو. انهن جو پيريء ۾ سهارو بڻجو، انهن کي اهو
احساس ڏياريو ته اهي اڄ به توهان جي لاءِ اوترائي اهم آهن جيترا اوهان لاء ننڍپڻ ۾
هئا.
ساري ڪالم جو
خلاصو يا حاصل
مقصد هن ريت آهي ته: هي وقت موٽي نه ايندو
پريم شاعر جو
هي شعر اسان لاءِ هڪ نصيحت به آهي ۽ هڪ تنبيهه به. جن جا والدين حيات آهن، اهي خوشنصيب
آهن، ڇاڪاڻ ته جنت جا دروازا اڃا تائين انهن لاءِ کليل آهن. هي وقت آهي ”حج اڪبر“ جي
ثواب ميڙڻ جو، هي وقت آهي ”رب جي محبت“ کي پنهنجي دامن ۾ ڀرڻ جو.
اچو ته اڄ اهو
عهد ڪريون ته اسان پنهنجي والدين کي ڪڏهن به اڪيلائيءَ جو احساس نه ٿيڻ ڏينداسين. اسان
انهن جي خدمت کي پنهنجو فرض نه پر پنهنجي نجات جو ذريعو سمجهنداسين. ڇو ته جڏهن اهي
هليا ويندا، ته پوءِ رڳو يادگيريون رهجي وينديون ۽ حسرتون رهجي وينديون ته ڪاش! اسان
اڃا ٿوري وڌيڪ خدمت ڪري سگهون ها.
رب پاڪ اسان
سڀني کي پنهنجي والدين جو فرمانبردار بڻائي ۽ انهن جو پاڇو اسان جي مٿان تادير قائم
رکي. (آمين)۔
