الوداع ـ ڪھاڻي ـ اظھار مخدوم

اداس لهجي ۾ روهڙي ريلوي اسٽيشن تي چيائين ،

مان اوهان کي الوداع چوڻ آئي آهيان

مان “الوداع“ لفظ جي الجهن ۾ وٺجي ويس

مون کي ڪجهه به سمجهه ۾ نه پئي آيو  ته پرهه هي ڇا چئي رهي آهي ؟

مان ٿڙندڙ قدمن ۾ پليٽ فارم نمبر 3 جون ڏاڪڻون لهندي ٿاٻڙجندو رهيو هيس ، پليٽ فارم نمبر 3 تي سکر ايڪسپريس اڌ ڪلاڪ کان پوءِ اچڻ واري هئي ، جنهن جي آمد جي انائونسمينٽ هلي رهي هئي .

ٻن قولين پرهه جي بريف ڪيس ڏانهن هٿ وڌائيندي چيو ته ،

ميڊم في ڦيرو 50 ۾ آهي ، اوهان جي سيٽ ، تائين توهان جو سامان پهچايون ، پرهه ڪنڌ ڌوڻي قولين کي انڪار ڪيو :-

اسٽيشن تي مسافرن جي رش وڌندي وئي پئي ، چاءِ والي ، انڊي والي ، روٽي والي ، موبائيل چارج ڪرائڻ جا هوڪا پئي هليا ، هڪڙي پوڙهي فقيرياڻيءَ ٻَئي هٿ اسان ڏانهن وڌائيندي چيو الله جي واسطي 100 روپيه اڄ خوشيءَ سان ، ڏيو خدا گلڙن جهڙا ٻچڙا . فقيرياڻيءَ جي ان گفتي پرهه جا ڳوڙها ڳاڙي ، اکڙين جا بند ڀڃي . ڳلن تي پهچائي ڇڏيا هئا. فقيرياڻي لاءِ پرس مان پيئسا ڪڍڻ لاءِ پرس جي زپ ، ڏڪندڙ هٿن سان کولڻ جي ڪوشش ۾ هئي ته ، مان پنهنجي پينٽ جي پاڪيٽ مان 50 روپيه ڪڍي ، فقيرياڻيءَ کي ڏنا ، ايتري ۾ ٽرين به اچي چڪي هئي مسافرن جي ڳتيل رش کي اورانگهيندي ڪنڊيڪٽر گارڊ ، ڏانهن پهچي وياسين ، ڪنڊيڪٽر گارڊ کان ڀرٿ سيٽ نمبر وٺندي مسافرن جي پيهه کي چيريندي اسين گاڏيءَ جي سيٽ نمبر تي پهچي وياسين ، پرهه جي بريف ڪيس ، ٽفن باڪس ۽ واٽر ڪولر رکندي ، مون کي پرهه ، انتهائي غمگين ۽ ٻڏل ٻن اکرن سان چيو، مان ڪجهه اسٽال تان توهان لاءِ وٺي اچان ، چيائين ڇڏيو سڀ ڪجهه آهي. اهيا گهڙي به ضايع نه ٿيڻ گهرجي پوءِ مان موبائيل ۾ وقت ڏٺو ته ڪلاڪ ۽ منٽ به اسان ٻنهي کان موڪلائي اداس انگن سان الوداع چئي رهيا هيا.

مان ڳوڙها ڳاڙيندي ، ڪنڌ هيٺ ڪري الائي ڪيئن هڪ گفتو ڪڍيو  ، پرهه هي ڇا ٿي رهيو آ ؟

اچانڪ وٺ وٺان ڇو ؟

۽ وري الوداع به ڇو ؟

پرهه چيو انور مون ڏانهن ڏس ۽ حوصلو ڪر ، مان ڀِڳل اکيون مٿي ڪري پرهه ڏانهن نهاريو، سندس اکين مان ڳوڙها ٽم ٽم ڪري رهيا هئا ، سندس نڪ جي ڪوڪي جو ٻڙو، جَرڪي رهيو هو، سندس وارن جون چڳون بي چيني جي ڪري ڇڙ وڇڙ لڳي رهيون هيون، انور منهنجو پڦاٽ  U K   مان پهچي چڪو آهي 31 ڊسمبر تي ويندڙ سال کي الوداع چونديس ۽ پڻ پنهنجي پراڻين هرلحاظ جي همدرد ۽ بي لوث پاڪ صاف، شفاف پوڄا ڪندڙ، محبت واري انور کي الوداع به!!!

منهنجا ڳوڙها جون جي مينهن جيان وسي رهيا هئا ، ڏڪندڙ ڪياڙي ڏڪائيندي ڏندن مان زوريءَ زبان کي اڪلائيندي چيومانس ته توهان حالتن آڏو هيڻان ٿي ، هڙئي هٿيار ڇو ڦٽا ڪيا ؟

چيائين مان پنهنجن مٽن مائٽن، سان هر ويڙهه وڙهي ، پر هاريل جا، هاريل رهجي ويس ، مجبورن هر هڪ خوشيءَ کي، الوداع چوڻو پيو . ۽ ڏکن جي ڏيهه کي سورن جي سليڪشن ڪرڻي پئجي وئي.

جڏهن مون کي هر شي ويندڙ محسوس ٿي، تڏهن پٿر دل تي رکي چيومانس ته ٺيڪ آ اوهان کي خدا نئون نڀاءُ بخشي ڏئي . شال اوهان جو گهر ۽ ور شاد آباد رهي. پر مان اڪيلائپ ۽ اونداهين جو انور بڻبس .

جيئن اوهان مونکي الوداع چئو ٿا ، تيئن مان به ڪنهن جي نڪاح ۾ نه ايندس ، نڪاح کي اڄ اوهان آڏو الوداع ٿو چوان .

اوهان کي CSS   آفيسر ٿيڻو آ ؛- پرهه دريءَ ڏانهن نهار ڪندي چيو . ۽ ها . ائين انهن روهڙي ۽ سکر ۾ مون سواءِ سکڙو چوراهن ۽ چونڪن تي نه وڃجاءِ . چري چاهت ياد ايندئي ته چريو ٿي پوندين !!!

در اصل انور!  اسان سنڌين جا ور ماروٽ ، پفاٽ ۽ سوٽ عمومن ٿيندا رهندا آهن . مان جنهن پفاٽ جي نڪاح ۾ اچان پئي ان جون يوڪي ۾ “يارڙيون ”  کوڙ آهن ۽ مون کي لڳي ٿو ٻارن جي گولر ڏئي ، هڪ ڏينهن هو به مون کي الوداع چئي ڇڏيندو .

مان چيومانس پرهه CSS  جا ڪتاب هاڻي پاڻ کان پڙهيا ڪون ٿيندا .

جڏهن دل ئي نه رهي ته دماغ ڪهڙي ڪم جو رهندو ، منهنجو سارو جسم ڏڪي رهيو هو ، مون ڏٺو ته پرهه ٻئي هٿ پنهنجي منهن کي ڏئي اوڇگارون ڏيڻ لڳي . گاڏيءَ ۾ ويٺل مسافر اسان ڏانهن، متوجه ٿي ويا . ڪن عجب سان ڏٺو، ڪن حقارت سان ، ڪن جو نظرون چَٿرون ڪرڻ لڳيون ڪي ڏکويل ٿي رهيا هئا ۽ وري ڪي کلي رهيا هئا . مان گاڏيءَ مان نڪري پليٽ فارم تي پرهه جي دريءَ ۾ بيهي رهيس . ٽرين جي گهنٽي وڄڻ لڳي ، مون پرهه کي چيو جڏهن ٻارن جي گولر وٺي UK   مان واپس اينديهءَ تڏهن به مان اوهان کي خوش ٿي جيءَ ۾ جايون ڏيندس ، پرهه پنهنجي ٻانهن تي ڪنڌ رکندي چيو. تڏهن پاڻ پيريءَ ۾ پير پائي، جوانيءَ کي الوداع چئي چڪا هونداسين.

ٽرين جي آخري سيٽي وڄڻ سان، ٽرين ٿورو چرڻ لڳي ۽ مان پرهه جي دريءَ سان دل جي تيز ڌڙڪڻ تي ، ٽرين جي الوداعي کڙڪن تي هلڻ لڳس .

پرهه چيو بس هاڻي بيهي رهو ڪٿي ڪري نه پئو . انور پنهنجو پاڻ سنڀال ۽ پڻ مون کي دعائن ۾ ياد ڪجاءِ . مون کي معاف ڪجاءِ . مان تو سان نڀاءُ نه ڪري سگهيس . الوداع - انور الوداع چوندي رهي. ٽرين پنهنجي فل اسپيڊ پڪڙي وئي مان ڪرندڙ قدمن سان ٽرين ڏانهن ڏسندو رهيس جيڪا منهنجي اکين کان اوجهل ٿي الوداع چئي چڪي هئي .